افتاب تابستان چه دلبرانه برایم دست تکان می دهد و من در حسرت دیدارش

باشد که باز روزی دوباره بدون ترس به دیدارش بروم

اخر همسایه مان دیروز به رحمت خدا رفت، دیگر همسایه مان در بیمارستان است . وای از این کرونا که تابستان را همانند بهار به ما زهر کرد.

اما پیش خود می گویم : همین روزها ؛ اتقاقات خوب ، خواهند افتاد ؛ درست وسط روزمرگی هایمان ،

دلخوشی ها راهشان را گم خواهند کرد و این بار ، به سمت ما روانه خواهند شد.

شب هایی را می بینم که از خستگی شادی و لبخند روزهایمان می خوابیم و صبح هایی که با اشتیاق دلخوشی های تازه بیدار می شویم . من شک ندارم ؛

یکی از همین روزها ... همه چیز درست خواهد شد !

تلخیص : نرگس صفاریان